ทรัฟเฟิล คือส่วนดอกของเห็ดที่อาศัยอยู่ใต้ดินซึ่งถือได้ว่าเป็นเห็ดที่แพงมาก ต้นกำเนิดการกินเห็ดทรัฟเฟิลนี้มาจากประเทศฝรั่งเศสโดยใช้กลิ่นเป็นตัวนำ (นิยมกันมากว่า 2,000 ปีแล้ว สันนิฐานว่าคนที่นี่ชอบกลิ่นมาก่อนเหมือนกับไวน์ที่กลิ่นต้องดี รสชาติจะดีตามไปด้วย... มั้ง) จัดว่าเป็นเห็ดที่แพงที่สุดในโลกสำหรับเห็ดที่ใช้ในการผสมอาหาร
คาแร็คเตอร์ของทรัฟเฟิลเป็นเห็ดที่มีกลิ่นรุนแรงมาก หลักๆจะเป็นการให้กลิ่นหอมของดิน ถ้าเทียบกับสิ่งที่เราเคยพบก็คือดินโป่ง, ดินขาว และเห็ดฟางสด บางคนว่ากลิ่นเหมือนแก๊สรั่วก็มี(ไม่ใช่แก๊สไข่เน่านะ) ดังนั้นการผสมใส่ในอาหารอะไรก็ตามใช้นิดเดียวก็พอแล้ว ไม่มีใครนิยมกินเป็นดอกๆนอกจากรวยมากแล้วไม่มีอะไรทำ (เพราะทรัฟเฟิลเขาใช้แค่เป็นส่วนในการเพิ่มกลิ่นเท่านั้นเอง) สำหรับคนไทยส่วนใหญ่คงไม่อาจจะติดอกติดใจเท่าไร ข้อมูลจากผู้ที่เคยทานเห็ดทรัฟเฟิลมาจ๊ะ
ทรัฟเฟิลแบ่งออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ๆคือทรัฟเฟิลขาวกับดำ จริงๆก็มีทรัฟเฟิลอื่นๆอีกเช่นทรัฟเฟิลจีน แต่เอาสองอย่างนี้ก่อนแล้วกัน
ทรัฟเฟิลขาว (White Truffle) : ทรัฟเฟิลขาวเป็นทรัฟเฟิลที่แพงที่สุด ทรัฟเฟิลที่แพงที่สุดเลยคือทรัฟเฟิลขาวจากประเทศอิตาลี จากรัฐเพียดมองต์(Piedmont)เจริญเติบโตอยู่กับต้นโอ๊ค, ต้นบีช, ป๊อบปล่าร์ พบในในช่วงฤดูใบไม้ผลิ เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 12 เซนติเมตร น้ำหนักประมาณ 500 กรัม สนนราคาั่ก็ปาไป กิโลกรัมละ 50,000 - 150,000 บาท
ทรัฟเฟิลดำ (Black Truffle) : เห็ดทรัฟเฟิลดำ พบที่เมือง Périgord ในฝรั่งเศสช่วงปลายฤดูหนาวและฤดูใบไม้ผลิ เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 7 เซนติเมตรน้ำหนักคร่าวๆประมาณ 100 กรัม ราคาตกที่กิโลกรัมละ 20,000 - 60,000 บาท
ในข้อมูลจากแหล่งต่างๆตามเว็บไซต์กล่าวว่า เห็ดทรัฟเฟิลไม่สามารถปลูกได้ ต้องเกิดจากธรรมชาติเท่านั้น แต่ล่าสุดเราพบว่าเห็ดทรัฟเฟิลปัจจุบันสามารถเพาะได้แล้ว โดยเพาะร่วมกับต้นไม้ที่มีชีวิตอยู่ (เรียกว่าวิธีเอ็กซ์โตรไมโครไรซ่า คือการให้เชื้อเห็ดได้อาศัยอยู่กับรากพืชที่มีชีวิตอยู่เพื่อให้อาหารและ พลังงาน ส่วนตัวเชื้อก็จะช่วยย่อยสลายอาหารในดินให้กับพืช) การเพาะเห็ดทรัฟเฟิล นิยมเพาะเลี้ยงเส้นใยเห็ดก่อนด้วยอาหารเหลวหรือแข็ง พอได้เส้นใยแล้วก็เอาไปใส่บริเวณรากของต้นกล้า ซึ่งเมื่อเห็ดโตมันจะโตเร็วกว่าแบบไม่มีเส้นใย ต่อมาก็เอาต้นกล้าไปลงปลูก ประมาณ 12 - 15 ปีเห็ดก็จะเริ่มโตแต่ว่ามันจะโตใต้ดิน ต้องใช้สัตว์ที่ฝึกมาเพื่อดมกลิ่นเห็ดไปดม
สำหรับสัตว์ที่ใช้ดมคือหมูกับสุนัข มีทั้งสองอย่างแต่หมูจะนิสัยไม่ดีตรงที่ถ้ามันขุดเจอปั๊บมันจะทะลวงไส้เห็ด ทันที หรือไม่ถ้าคนพาหมูไปหาเห็ดพอจะหยุดได้ทัน เห็ดก็จะมีตำหนิ ซึ่งการเปลี่ยนมาใช้น้องหมาเป็นอะไรที่ยากกว่าตอนฝึก แต่น้องหมาเขาไม่กินเห็ดหรอกเพราะการฝึกมักจะให้รางวัลอย่างอื่นเป็นสิ่งตอบ แทน แต่ก็น่าสงสารตรงที่เขาจะให้อดอาหารก่อนไปหาเห็ด ทรมานกันก็ตรงนี้
ส่วนน้ำมันเห็ดทรัฟเฟิลนั้นหลายคนอาจจะเข้าใจผิดว่าทำมาจากเห็ดทรัฟเฟิลซึ่ง แท้จริงแล้วน้ำมันเห็ดทรัฟเฟิลนั้นคือน้ำมันมะกอกที่เรารู้จักนี่เอง แต่นำมาสังเคราะห์ให้ได้กลิ่นเทียบเคียงกับทรัฟเฟิลให้มากที่สุด ประมาณว่าไม่ได้กินได้กลิ่นก็ยังดี ปล. มี 2 แบบ คือผสมด้วยเห็ดทรัฟเฟิล และสังเคราะห์ขึ้นเองซึ่งแบ่งไปตามเกรดจ๊ะ
ในอนาคตอีกไม่กี่ปีข้างหน้าเห็ดทรัฟเฟิลอาจจะเป็นเห็ดธรรมดาที่ใครก็สามารถ เอื้อมถึงก็ได้เพราะตอนนี้ที่จีนเขาก็ผลิตกันเป็นล่ำเป็นสัน สร้างรายได้มากมายเข้าประเทศเขาไปแล้ว ไทยเราเองก็ริเริ่มกระบวนการเพาะเห็ดทรัฟเฟิลกับเขาบ้างแล้วซึ่งก็หวังว่า อาชีพนี้จะช่วยให้เกษตรกรผู้เพาะเห็ดลืมตาอ้าปากได้จ๊ะ
credit: http://www.foodietaste.com/FoodPedia_detail.asp?id=265